Bursa Cieszyn

Tłusty czwartek w bursie okazał się doskonałą okazją do przeprowadzenia balu karnawałowego w bursie. Był to pierwszy tego typu bal, który został poprowadzony przez wodzireja pana Włodka, który zaproponował takie zabawy taneczne, że wszystkie dziewczyny poderwały się do tańca. Bal rozpoczął się wieczorem po wspólnej kolacji. Wiele dziewczyn zadbało o strój karnawałowy, nawet panie wychowawczynie wcieliły się w cyganki, zjawiła się również sama Maryla Rodowicz 🙂 Przygotowania do balu trwały kilka dni, dmuchanie balonów, strojenie sali, zadbanie o nagłośnienie oraz tradycyjne przekąski zaangażowały wiele dziewczyn. Muzyka, wspólne tańce, zabawy przyciągnęły wszystkie dziewczyny nawet te, które większość czasu spędzają na nauce. Jak to na bal karnawałowy przystało nie mogło się obyć bez przepysznych przekąsek obok chipsów, paluszków znalazły się pączki z nadzieniem różanym. Zwieńczeniem całej zabawy był tort wykonany przez Anetkę. Wszyscy wspaniale się bawili, jeszcze po wyjeździe wodzireja po bursie unosił się rytm muzyki, a dziewczyny ostatnimi siłami tańczyły do muzyki z głośnika.

Tegoroczny miesiąc luty obfitował w wiele wydarzeń. Po zakończonych feriach zimowych dziewczęta z impetem wkroczyły w drugi semestr, w bursie zaś zaroiło się od wielu pomysłów na wspólne spędzanie czasu wolnego. Jak to mówi pewne przysłowie: „Nie samą pracą żyje człowiek”, dlatego postanowiłyśmy skupić się na kilku spotkaniach, które były nie tylko świetną zabawą, wymianą doświadczeń, ale przede wszystkim wspólnym radowaniem się swoją obecnością. Pierwszym ważnym wydarzeniem jakie miało miejsce była kolacja bursantek z siostrami. Przez kilka dni solidnie się do niej przygotowywałyśmy. Dziewczyny angażowały się w przedstawienie słowno-muzyczne, co wieczór gromadziłyśmy się na próbach, by wszystko dopiąć na ostatni guzik. W dzień kolacji dziewczęta wspólnie z wychowawczyniami nakrywały dużą salę u sióstr, pomagały w przygotowaniu posiłków. Wieczorem podczas kolacji dziewczyny miały okazję poznać siostry mieszkające w klasztorze. Była to przede wszystkim doskonała okazja do zapoznania się maturzystek z siostrami, które modlą się o pozytywne zdanie matury i o ich dalszy rozwój. Śmiechom i rozmowom nie było końca, wszyscy się dobrze bawili i jeszcze kilka dni po spotkaniu na korytarzach bursy wybrzmiewały wspomnienia z tego wieczoru. Wspólne śpiewanie, radość młodych osób spowodowała, że wiele sióstr pomimo swoich słabości zdrowotnych przeniosła się w czasy młodości i dzieliła się z młodzieżą wspomnieniami i doświadczeniem z tych lat.

Jak to bywa co roku na początku stycznia w bursie odbywa się kolęda. Nie inaczej było tym razem, bo 3 stycznia z duszpasterskim błogosławieństwem przyszedł do nas o. Dorian. Wieczorem zebrałyśmy się w kaplicy, aby kolędowanie rozpocząć od mszy świętej. Następnie wszyscy wyruszyliśmy z kolędą do poszczególnych pokoi. Dziewczęta zaangażowane były w śpiew kolęd, pisanie kredą oraz niosły kadzidło i wodę święconą. Ojciec w każdym pokoju zamienił kilka słów z dziewczynami, które w nim mieszkały oraz udzielił im błogosławieństwa. Na zakończenie dziewczęta swym góralskim głosem odśpiewały „Za kolędę dziękujemy”.

W mijający poniedziałek, jak to zwykle bywa w ostatnim tygodniu przed świętami w naszej bursie miała miejsce wigilijka. Przygotowania do niej trwały od kilku dni. Dziewczyny angażowały się w strojenie bursy, ubieranie choinek oraz pieczenie ciasteczek. Gdy nadszedł wieczór wigilijki cała rodzina bursowa zebrała się na świetlicy, by przy modlitwie i czytaniu Ewangelii wgłębić się w to co wydarzyło się w Betlejem. Siostra pięknie nawiązała do tego, że dzielenie się opłatkiem ma dużo większy sens niż niejednej z nas się wydawało, a mianowicie, że dzielenie się nim jest niejako dzielenie się sobą. Po złożeniu sobie życzeń wszyscy udali się na uroczystą kolację przygotowaną przez panie. Na naszym stole znalazły się różne smakołyki, między innymi barszcz z uszkami, krokiety czy sałatki oraz ciasteczka cieszyńskie. Po zakończonej kolacji ponownie spotkałyśmy się na świetlicy, gdzie obdarowałyśmy się prezentami, które każdy „Umilaczek” przygotował dla swojej koleżanki. Uśmiechom i miłej atmosferze tego wieczora nie było końca

Emocje już co prawda opadły i Mistrzostwa Świata w piłce nożnej w Katarze przeszły już do historii, ale my ciągle żyjemy wspólnymi spotkaniami. Strefy kibica organizowane w bursie przyciągały rzesze fanek, szczególnie podczas meczy naszej Reprezentacji. Podczas kibicowania miałyśmy okazję do wspólnych rozmów, integracji, a także emocjonowania się rozgrywkami na wysokim poziomie. Mecz finałowy był kwintesencją walki o najwyższy cel w duchu pokoju i braterstwa. Finał zapewne na długie lata zapadnie w pamięci niejednego fana piłki nożnej, a i akcent sędziowski w postaci Polaka odbił się pozytywnym echem w świecie sportu.